در اتاق های عمل و در زمان بیهوشی بودن بیمار به دلیل استفاده از گاز N2o به عنوان یکی از گازهای ورودی به ریه بیمار در حین عمل، به دلیل مواد نرمی که در بالشتک‌های هوایی جدید استفاده شده است، در واقع همانند یک غشاء نیمه تراوا برای گازهای بیهوشی عمل می کند. به عنوان مثال، گازهای بیهوشی به طور کلی بر اساس حدود 60 درصد اکسید نیتروژن و 40 درصد اکسیژن تشکیل شده‌اند. بالشتک هوا با هوای معمولی (حدود 78٪ نیتروژن و 20٪ اکسیژن) پر شده است و از آنجا که نیتروساکساید در مقایسه با نیتروژن حدود 60٪ تا 70٪ نفوذ پذیری بالاتری در یک غشاء نیمه تراوا دارد، نسبت بالایی از نیتروس اکساید در بالشتک‌های هوای مورد استفاده یافت شده است. این اتفاق منجر به افزایش فشار گاز درون بالشتک هوا شده و در نتیجه فشار آن به دیواره های تراشه افزایش مییابد. بدین ترتیب به منظور حفظ نرمال فشار کاف لوله تراشه لزوم اندازه گیری مکرر فشار کاف لوله تراشه و تنظیم آن در حین عمل احساس می شود.
همچنین در تحقیقات و تست های بالینی ما، فشار کاف لوله تراشه اکثر بیمارانی که اینتوباسیون شده بودند بالای 40 سانتی متر آب به دست آمد؛ فشار کاف لوله تراشه سایر بیماران اینتوبه نیز عددی کمتر از 15 سانتی متر آب بود و تنها درصد بسیار کمی از این بیماران دارای کاف لوله تراشه با فشار استاندارد بودند. همین تحقیق گواهی بر الزام وجود دستگاهی با قابلیت پایش منظم فشار کاف لوله تراشه جهت کنترل خودکار و مانیتورینگ فشار می باشد.
در شرایطی که بیمار اکستیوب شده و با جراحی، لوله تراکئوستومی را به وی متصل می نمایند و ارتباط بیمار با ونتیلاتور قطع شده و بیمار در بخش مراقبت های ویژه تحت مراقبت می باشد، از وضعیت تنفس بیمار علی الخصوص آپنه تنفسی بیمار اطلاعاتی در دسترس نیست. همچنین وقتی بیمار با لوله تراکئوستومی به بخش بستری یا منزل منتقل می شود، دسترسی ای به علائم حیاتی بیمار من جمله نرخ تنفس بیمار و نرخ ضربان قلب وی وجود ندارد. لذا باید یک مانیتورینگ مداوم از فشار کاف لوله تراشه بیمار صورت گیرد.
