تغییر پوزیشن بیمار می تواند بر روی فشار لوله تراشه تأثیر بگذارد. در حالت سوپاین، فشار لوله تراشه معمولاً کمترین مقدار است. در این حالت، با تغییر پوزیشن به سمت پرون یا لترال، فشار لوله تراشه می تواند افزایش یابد.
بهبود گستر لیام در این مقاله به بررسی تاثیر تغییر پوزیشن بر روی فشار لوله تراشه در بیمار می پردازد. با ما همراه باشید.
پوزیشن های ممکن در استفاده از لوله تراشه
حالت های ممکن پوزیشن استفاده از لوله تراشه در بیمار به شرح زیر است:
حالت سوپاین (Supine position) یا طاق باز: در این حالت، بیمار به پشت می خوابد و پاهایش صاف روی تخت قرار می گیرند. این حالت یکی از رایج ترین حالت های قرارگیری بدن در هنگام استراحت، جراحی و برخی از اعمال پزشکی است.
در حالت سوپاین، بیمار به پشت می خوابد و سرش کمی بالاتر از بدنش قرار می گیرد. این کار به منظور کاهش فشار بر روی مری و حنجره انجام می شود. همچنین، در این حالت، ریه ها به طور کامل گسترش می یابند و اکسیژن بیشتری دریافت می کنند.
حالت لترال (Lateral position) یا خوابیده به پهلو: در این حالت، بیمار به پهلو می خوابد و پاهایش خم شده و روی تخت قرار می گیرند. این حالت یکی از حالت های قرارگیری بدن است که در موارد مختلفی از جمله مراقبت های پرستاری، جراحی و برخی از اعمال پزشکی استفاده می شود.
در حالت لترال، بیمار به پهلو می خوابد و سر و شانه اش کمی بالاتر از بدنش قرار می گیرند. این کار به منظور کاهش فشار بر روی ریه ها و قلب انجام می شود. همچنین، در این حالت، گردش خون در بدن بهبود می یابد.
حالت تری‌پود (Tripod position) یا حالت سه پایه: در این حالت، بیمار به پهلو می خوابد و سر و شانه اش کمی بالاتر از بدنش قرار می گیرند. همچنین، پاهای بیمار نیز کمی بالاتر از بدنش قرار می گیرند. این حالت برای انجام برخی از اعمال پزشکی مانند احیاء یا جراحی استفاده می شود.
حالت پرون (Prone position) یا خوابیده به شکم: در این حالت، بیمار به شکم می خوابد و پاهایش صاف روی تخت قرار می گیرند. این حالت برای انجام برخی از اعمال پزشکی مانند جراحی یا احیاء استفاده می شود.
حالت ایستاده (Standing position): در این حالت، بیمار ایستاده است.
انتخاب حالت پوزیشن استفاده از لوله تراشه در بیمار به عوامل مختلفی بستگی دارد، از جمله:
- شرایط پزشکی بیمار: برخی از شرایط پزشکی مانند بیماری قلبی یا بیماری ریوی، ممکن است محدودیت هایی را در انتخاب حالت پوزیشن ایجاد کنند.
- هدف از استفاده از لوله تراشه: اگر هدف از استفاده از لوله تراشه، تهویه مکانیکی باشد، معمولاً از حالت سوپاپن یا لترال استفاده می شود.
- راحتی بیمار: بیمار باید در حالتی قرار گیرد که احساس راحتی کند.
با توجه به این عوامل، پزشک یا پرستار متخصص با در نظر گرفتن شرایط بیمار، مناسب ترین حالت پوزیشن را برای استفاده از لوله تراشه انتخاب می کند.
بررسی تاثیر تغییر پوزیشن بر فشار لوله تراشه
تغییر پوزیشن به هرگونه تغییر در موقعیت بدن بیمار گفته می شود. این تغییر می تواند شامل تغییر در وضعیت خواب، نشستن یا ایستادن باشد. تغییر پوزیشن بیمار می تواند بر فشار لوله تراشه تأثیر بگذارد.
فشار لوله تراشه به فشاری گفته می شود که توسط کاف لوله تراشه بر روی دیواره نای اعمال می شود. این فشار برای جلوگیری از عبور هوا از اطراف لوله تراشه و ورود آن به معده یا حنجره ضروری است.
در حالت سوپاین، فشار لوله تراشه معمولاً کمترین مقدار است. این به این دلیل است که در این حالت، لوله تراشه به طور مستقیم در امتداد محور لوله تنفسی قرار می گیرد و فشار کمتری به مخاط وارد می کند.
با تغییر پوزیشن به سمت پرون یا لترال، فشار لوله تراشه می تواند افزایش یابد. این به این دلیل است که در این حالت، لوله تراشه در زاویه با محور لوله تنفسی قرار می گیرد و فشار بیشتری به مخاط وارد می کند. این امر می تواند باعث کاهش پرفیوژن مخاطی و در نهایت، آسیب به مخاط شود.
کنترل فشار لوله تراشه برای جلوگیری از عوارض احتمالی مانند آسیب به مخاط نای و نشت هوا ضروری است. پزشک یا پرستار متخصص باید با استفاده از یک فشارسنج، فشار لوله تراشه را به طور منظم بررسی کند.
میزان فشار لوله تراشه با تغییر پوزیشن بیمار به عوامل مختلفی بستگی دارد، از جمله:
- زاویه سر: زاویه سر بیمار یکی از مهم ترین عواملی است که بر میزان فشار لوله تراشه تأثیر می گذارد. در حالت سوپاپن، سر بیمار باید کمی بالاتر از بدنش قرار گیرد. این کار به منظور کاهش فشار بر روی مری و حنجره انجام می شود. اگر سر بیمار بیش از حد بالا قرار گیرد، فشار لوله تراشه کاهش می یابد و ممکن است باعث نشت هوا از اطراف لوله تراشه شود. اگر سر بیمار بیش از حد پایین قرار گیرد، فشار لوله تراشه افزایش می یابد و ممکن است باعث آسیب به مخاط نای شود.
- زاویه بدن: زاویه بدن بیمار نیز می تواند بر میزان فشار لوله تراشه تأثیر بگذارد. در حالت لترال، بیمار به پهلو می خوابد و سر و شانه اش کمی بالاتر از بدنش قرار می گیرند. این کار به منظور کاهش فشار بر روی ریه ها و قلب انجام می شود. اگر بیمار در حالت لترال به پشت بخوابد، فشار لوله تراشه افزایش می یابد.
- زاویه بین لوله تراشه و محور لوله تنفسی: هرچه زاویه بین لوله تراشه و محور لوله تنفسی بیشتر باشد، فشار لوله تراشه بیشتر است.
- قطر لوله تراشه: لوله های تراشه با قطر بزرگتر، فشار بیشتری به مخاط وارد می کنند.
- میزان مایع در ریه ها: وجود مایع در ریه ها می تواند باعث افزایش فشار لوله تراشه شود.
افزایش فشار لوله تراشه می تواند باعث بروز علائم مختلفی شود، از جمله:
- کاهش سطح اکسیژن خون
- تنگی نفس
- سرفه
- ترشحات مخاطی
- التهاب یا زخم در اطراف لوله تراشه
راهکارهای کاهش فشار لوله تراشه در هنگام تغییر پوزیشن
در صورت افزایش فشار لوله تراشه با تغییر پوزیشن، ممکن است لازم باشد، اقداماتی برای کاهش فشار انجام شود. برخی از اقداماتی که می توان برای کاهش فشار لوله تراشه انجام داد عبارتند از:
- استفاده از لوله تراشه با قطر کوچکتر: استفاده از لوله تراشه با قطر کوچکتر باعث کاهش فشار وارد شده به مخاط می شود.
- تغییر زاویه بین لوله تراشه و محور لوله تنفسی: تغییر زاویه بین لوله تراشه و محور لوله تنفسی می تواند باعث کاهش فشار وارد شده به مخاط شود. این کار می تواند با استفاده از بالشتک های مخصوص یا تغییر موقعیت بیمار انجام شود.
- استفاده از بالون با حجم کمتر در انتهای لوله تراشه: استفاده از بالون با حجم کمتر در انتهای لوله تراشه باعث کاهش فشار وارد شده به مخاط می شود.
- استفاده از لوله تراشه با کاف نرم تر: استفاده از لوله تراشه با کاف نرم تر باعث کاهش فشار وارد شده به مخاط می شود.
خلاصه مطلب
در بیمارانی که از لوله تراشه استفاده می کنند، توصیه می شود که فشار لوله تراشه به طور مرتب کنترل شود. این کار به منظور شناسایی و درمان هرگونه افزایش فشار لوله تراشه که می تواند منجر به آسیب به مخاط شود، ضروری است.
تغییر پوزیشن در بیمار ممکن است منجر به افزایش فشار لوله تراشه شود. فشار لوله تراشه برای جلوگیری نشت هوا از لوله تراشه ضروری است اما مقدار زیاد آن ممکن است خطرآفرین باشد و باعث مشکلاتی چون آسیب به مخاط بیمار شود.
در حالت سوپاین، فشار لوله تراشه معمولاً کمترین مقدار است. این به این دلیل است که در این حالت، لوله تراشه به طور مستقیم در امتداد محور لوله تنفسی قرار می گیرد و فشار کمتری به مخاط وارد می کند.
در صورت بروز هرگونه مشکل در ارتباط با فشار لوله تراشه با تغییر پوزیشن، با پزشک یا پرستار متخصص مشورت کنید.
سوالات متداول
بهترین حالت برای کاهش فشار لوله تراشه در اثر تغییر پوزیشن چیست؟
بهترین حالت برای کاهش فشار لوله تراشه در اثر تغییر پوزیشن، حالت سوپاین است. در این حالت، سر بیمار باید کمی بالاتر از بدنش قرار گیرد. این کار به منظور کاهش فشار بر روی مری و حنجره انجام می شود. همچنین، در این حالت، ریه ها به طور کامل گسترش می یابند و اکسیژن بیشتری دریافت می کنند.
در صورت افزایش فشار لوله تراشه چه اقداماتی انجام دهیم؟
در صورت افزایش فشار لوله تراشه، باید اقدامات لازم برای کاهش فشار انجام شود. این اقدامات ممکن است شامل تغییر پوزیشن بیمار، کاهش حجم هوا در کاف و یا تعویض لوله تراشه با لوله تراشه با کاف نرم تر باشد. در صورت مشاهده علائمی مانند تنگی نفس، سرفه یا افزایش میزان نشت هوا از اطراف لوله تراشه، بلافاصله به پرستار یا پزشک متخصص اطلاع دهید.
در حالت سوپاین لازم است چه نکاتی را رعایت کنیم تا لوله تراشه فشار مناسبی داشته باشد؟
سر بیمار باید کمی بالاتر از بدنش قرار گیرد. زانوهای بیمار باید خم شده و روی تخت قرار گیرند. بالش زیر سر و شانه‌های بیمار باید نرم و راحت باشد. بالش زیر زانوهای بیمار باید محکم باشد. پوست بیمار باید به طور مرتب بررسی شود تا از بروز زخم‌های فشاری جلوگیری شود.
