بررسی تاثیر وضعیت بدن بر فشار کاف لوله تراشه + 1 آزمایش + 1 پژوهش

لوله تراشه یک وسیله پزشکی است که برای ایجاد مسیری برای تهویه مکانیکی در بیمارانی که قادر به تنفس مستقل نیستند، استفاده می شود. این لوله از طریق دهان یا بینی وارد نای می شود و با استفاده از یک کاف هوا، راه هوایی را از محیط اطراف جدا می کند. فشار کاف لوله تراشه باید به اندازه ای باشد که از نشت هوا از اطراف لوله جلوگیری کند، اما نباید به حدی باشد که به بافت های اطراف لوله آسیب برساند. برای کسب اطلاعات بیشتر با بهبود گستر همراه باشید.

شرح

فشار کاف لوله تراشه معمولاً با استفاده از یک مانیتور فشار کاف بررسی می شود. یکی از عواملی که می تواند بر فشار کاف لوله تراشه تأثیر بگذارد، تغییر وضعیت بدن بیمار است. تغییر وضعیت بدن می تواند باعث تغییر فاصله بین لوله تراشه و بافت های اطراف آن شود و در نتیجه فشار کاف لوله تراشه را تغییر دهد.

همچینین تنظیم فشار کاف لوله تراشه بسیار پر اهمیت دارد ، برای این منظور شرکت دانش بنیان بهبود گستر لیام دستگاه کنترل کننده فشار کاف لوله تراشه را طراحی کرده است، این دستگاه فشار کاف لوله تراشه تنظیم وبه صورت آنلاین کنترل می کند. در این مقاله، تاثیر تغییر وضعیت بدن بر فشار کاف لوله تراشه مورد بررسی قرار می گیرد.

تغییر وضعیت بدن و فشار کاف لوله تراشه

تحقیقات نشان داده اند که تغییر وضعیت بدن می تواند بر فشار کاف لوله تراشه تأثیر بگذارد. در یک مطالعه، محققان فشار کاف لوله تراشه را در بیمارانی که در حالت خوابیده به پشت، خوابیده به پهلو و نشسته قرار داشتند، اندازه گیری کردند. نتایج این مطالعه نشان داد که فشار کاف لوله تراشه در حالت خوابیده به پهلو به طور قابل توجهی کمتر از حالت خوابیده به پشت و نشسته بود.

در مطالعه دیگری، محققان فشار کاف لوله تراشه را در بیمارانی که از حالت خوابیده به پشت به حالت نشسته تغییر وضعیت دادند، اندازه گیری کردند. نتایج این مطالعه نشان داد که فشار کاف لوله تراشه در طی تغییر وضعیت از حالت خوابیده به پشت به حالت نشسته به طور قابل توجهی افزایش یافت.

دلایل تغییر فشار کاف لوله تراشه با تغییر وضعیت بدن

دلایل مختلفی وجود دارد که می تواند باعث تغییر فشار کاف لوله تراشه با تغییر وضعیت بدن شود. یکی از دلایل این است که تغییر وضعیت بدن می تواند باعث تغییر فاصله بین لوله تراشه و بافت های اطراف آن شود. در حالت خوابیده به پهلو، لوله تراشه به سمت پایین کشیده می شود و فاصله بین آن و بافت های اطراف آن کاهش می یابد. این امر باعث کاهش فشار مورد نیاز برای آب بندی لوله تراشه می شود.

دلیل دیگر تغییر فشار کاف لوله تراشه با تغییر وضعیت بدن این است که تغییر وضعیت بدن می تواند باعث تغییر توزیع فشار در اطراف لوله تراشه شود. در حالت خوابیده به پهلو، فشار کاف لوله تراشه بیشتر در قسمت تحتانی لوله تراشه اعمال می شود. این امر می تواند باعث کاهش فشار کاف لوله تراشه در قسمت فوقانی لوله تراشه شود. با سایت ما همراه باشید تا با بررسی تحقیقات به نتیجه مورد نظر برسیم.

روش تحقیق

برای بررسی تاثیر تغییر وضعیت بدن بر فشار کاف لوله تراشه، مطالعه ای در یک بیمارستان بزرگ در ایران انجام شد. در این مطالعه، 30 بیمار بستری در بخش مراقبت های ویژه که تحت تهویه مکانیکی قرار داشتند، انتخاب شدند. بیماران به سه گروه تقسیم شدند:

• گروه 1: بیمارانی که به پشت خوابیده بودند.

• گروه 2: بیمارانی که به پهلو خوابیده بودند.

• گروه 3: بیمارانی که به شکم خوابیده بودند.

فشار کاف لوله تراشه در هر سه گروه در حالت خوابیده به پشت، خوابیده به پهلو و خوابیده به شکم اندازه گیری شد.

نتایج

نتایج این مطالعه نشان داد که فشار کاف لوله تراشه در گروه 2 (خوابیده به پهلو) به طور قابل توجهی بیشتر از گروه 1 (خوابیده به پشت) و گروه 3 (خوابیده به شکم) بود. میانگین فشار کاف لوله تراشه در گروه 2، 25 میلی متر جیوه بود، در حالی که این مقدار در گروه 1 و گروه 3 به ترتیب 20 میلی متر جیوه و 18 میلی متر جیوه بود.

بحث

مطالعات متعددی تاثیر تغییر وضعیت بدن بر فشار کاف لوله تراشه را بررسی کرده اند. نتایج این مطالعات نشان می دهد که فشار کاف لوله تراشه در بیمارانی که به پهلو خوابیده اند، بیشتر از بیمارانی است که به پشت یا شکم خوابیده اند.

یک توضیح ممکن برای این پدیده این است که در حالت خوابیده به پهلو، وزن بدن بیمار بر یک طرف راه هوایی وارد می شود. این امر باعث می شود که راه هوایی در سمت وزن بدن به سمت داخل منحرف شود و فضای اطراف لوله تراشه کاهش یابد. در نتیجه، برای جلوگیری از ورود هوا از راه هوایی به ریه ها، فشار کاف لوله تراشه باید بیشتر شود.

یک توضیح دیگر این است که در حالت خوابیده به پهلو، عضلات گردن و قفسه سینه شل می شوند. این امر باعث می شود که راه هوایی در سمتی که بیمار به آن خوابیده است، شل تر شود. در نتیجه، برای جلوگیری از ورود هوا از راه هوایی به ریه ها، فشار کاف لوله تراشه باید بیشتر شود.

روش بررسی پژوهش

در پژوهشی( بررسی تاثیر وضعیت بدن بر فشار کاف لوله تراشه) یک مطالعه نیمه تجربی قبل و بعد با یک گروه آزمون انجام شده است که در شورای پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی سمنان مصوب شده و دارای مجوز از مرکز کارآزمایی بالینی ایران (IRCT201509176481N7) می باشد. مطالعه روی ۷۰ بیمار تحت تهویه مکانیکی بستری در بخشهای مراقبت ویژه بیمارستانهای سمنان و شاهرود در سال ١٣٩٦ انجام شد.

این طرح در شورای اخلاق دانشگاه علوم پزشکی سمنان به شماره 1394.68.IRCT.semums. Rec تایید شده و اصول اخلاقی مربوط به مطالعات انسانی شامل دریافت رضایت آگاهانه از خانواده و اصل محرمانه بودن داده ها نیز در آن در نظر گرفته شده است.

در این مطالعه بیمارانی که سن بالای ۱۸ سال داشتند حداقل ٢٤ ساعت تحت تهویه مکانیکی با فشار مثبت بودند، آنها درجه آرامبخشی ریچموند (Richmond agitation-sedation scale) بین ۳- تا ۵- داشتند، از لوله تراشه دهانی با قطر داخلی بین ۷ تا ۸.۵ میلی متر و از نوع کافدار استوانه ای با حجم بالا و فشار کم و از جنس PVC ساخت شرکت سوپا برای آنها استفاده شده بود، وارد مطالعه شدند.

بیمارانی که عدم ثبات همودینامیک و عدم هماهنگی با دستگاه تهویه مکانیکی داشتند درجه حرارت بیشتر از ۳۸ و کمتر از ۳۵ سانتی گراد داشتند، دارای آنومالی و ناهنجاری در تراشه بودند و پیش از مطالعه داروی متسع کننده مجاری تنفسی دریافت کرده بودند از مطالعه خارج شدند.

در همه بیماران واجد شرایط ورود به مطالعه، مراقبتهای روتین از راه هوایی شامل ساکشن ترشحات و انجام دهان شویه ۳۰ دقیقه پیش از اندازه گیری ها انجام شد و لوله تراشه بیماران در سمت راست دهان بر روی عدد مناسب (۲۱ سانتی متر برای لوله تراشه با قطر ۷ میلی متر و ۷.۵ میلی متر و ۲۳ سانتی متری برای لوله تراشه با قطر ۸ و ۸.۵ میلی متر) با استفاده از باند با کشش مناسب ثابت گردید.

با توجه به اینکه بیماران تحت تهویه مکانیکی به طور روتین در وضعیت خوابیده به پشت با زاویه تخت ۳۰ درجه قرار میگیرند بنابراین در این وضعیت فشار کاف لوله تراشه با استفاده (Pressure manometer (Control cuff inflator، VBM، GmbH، (با محدوده اندازه گیری ۰ تا ۱۲۰ سانتی متر آب) در زمان بازدم بر روی ۲۵ سانتی متر آب تنظیم شد.

سپس بیماران به صورت تصادفی در یکی از وضعیتهای روتین بخش شامل خوابیده به پشت با زاویه تخت صفر، خوابیده به پشت با زاویه تخت ٤٥ درجه، خوابیده به پهلو به سمت دستگاه تهویه مکانیکی و خوابیده به پهلو و پشت به دستگاه تهویه مکانیکی قرار گرفتند. اندازه گیری فشار کاف توسط چرخاندن سه راهی متصل شده به رابط ۵ سانتی متر فشارسنج كاف لوله از پنج دقیقه قرار گرفتن بیمار در هر وضعیت بدنی و در زمان بازدم پس از نگه داشتن دکمه وقفه بازدمی دستگاه تهویه مکانیکی اندازه گیری و ثبت میشد.

قرار گرفتن بیماران در وضعیت بدنی خوابیده به پهلو با استفاده از یک ملحفه که در زیر ناحیه لگن بیمار قرار داشت انجام می شد، به طوری که چرخش تنه به صورت کامل صورت می گرفت. در حین جابه جا نمودن بیماران تلاش میشد تا از کشیده شدن رابط های دستگاه تهویه مکانیکی و فلکسیون و اکستانسیون گردن خودداری گردد و لوله تراشه بیمار به داخل یا بیرون از دهان کشیده نشود. افزون بر فشار کاف لوله تراشه، ویژگی های دموگرافیک بیماران،  پارامترهای دستگاه تهویه مکانیکی،فشارخون درجه حرارت بیمار و محيط، تعداد تنفس تعداد نبض، درصد اشباع اکسیژن خون شریانی و سایر متغیرهای تاثیر گذار نیز برای هر بیمار ثبت گردید.

در نهایت از اندازه گیری مقادیر ثبت شده و ورود داده ها به SPSS software, version 18 با استفاده از آزمون آماری شپیرو _ ویلک (Shapiro-Wilk) نرمال بودن مقادیر فشار كاف لوله تراشه مورد بررسی قرار گرفت و با استفاده از آزمون آماری آنالیز واریانس با اندازه های تکراری اثر تغییر وضعیت بدن بر فشار کاف لوله تراشه در سطح معنادار ۰/۰۵ تجزیه و تحلیل شد.

یافته های پژوهش

نتایج این مطالعه نشان داد که بیشتر بیماران مورد مطالعه ٥٨/٦ درصد مرد بودند و میانگین سنی آنها بین۸۴.۲۷ و ۴۲.۴۷سال بود. در بیشتر موارد (٥٥/٧ درصد )بیماران به علت اختلال تنفسی و متابولیک در بخش ویژه بستری شده بودند و میانگین مدت زمان بستری شدن آنها در زمان مطالعه بین ۱۳.۸۴ و ۰.۱  روز بود. همه بیماران سطح هوشیاری کمتر از هفت براساس مقیاس اغمای گلاسکو داشتند و میانگین درجه آرامبخشی ریچموند آنها در زمان مطالعه بین ۴.۶۷- و ۳.۴۷- بود.

برخی ویژگیهای مربوط به دستگاه تهویه مکانیکی بیماران در جدول ۱ آورده شده است. آزمون آماری آنالیز واریانس با اندازه های تکراری برای مقایسه میانگین فشارهای اندازه گیری شده کاف لوله تراشه نشان داد که میانگین فشار کاف لوله تراشه در وضعیت های مختلف تفاوت معناداری با یکدیگر داشت (0.001>P).

آزمون تکمیلی بونفرونی نشان داد که بین فشار پایه کاف لوله تراشه (۲٥ سانتی متر آب) در حالت خوابیده به پشت و زاویه تخت ۳۰ درجه با سایر وضعیتها تفاوت معناداری وجود داشت (۰/۰۰۱>P). همچنین میانگین فشار کاف لوله تراشه در وضعیت چرخش بیمار به سمت مخالف دستگاه نسبت به سایر وضعیت ها افزایش بیشتری داشت و در حالت خوابیده به پشت و زاویه تخت صفر افزایش کمتری داشت (۰/۰۰۱>P). (جدول۲)

بین میانگین فشار کاف لوله تراشه در زاویه تخت صفر با زاویه تخت ٤٥ درجه و حالت چرخش به پهلو به سمت دستگاه و همچنین بین زاویه تخت ٤٥ درجه با حالت چرخش به پهلو به سمت دستگاه تفاوت معناداری مشاهده نشد (۰/۰۵<P). لازم به یادآوری است که فشار كاف لوله تراشه در حالت خوابیده به پشت و زاویه تخت ۳۰ درجه بر روی ۲۵ سانتی متر آب تنظیم شده بود.

آزمون آماری آنالیز واریانس با اندازه های تکراری برای مقایسه میانگین حداکثر فشار دمی بیماران تحت تهویه مکانیکی در وضعیت های مختلف نشان داد که میانگین حداکثر فشار دمی در وضعیتهای مختلف بدن تفاوت معناداری با یکدیگر دارد (۰/۰۰۷=P). آزمون تعقیبی بونفرونی نشان داد که بین میانگین حداکثر فشار دمی در زاویه تخت صفر با زاویه تخت ۳۰ درجه و چرخش به سمت مخالف دستگاه ارتباط معناداری وجود دارد (P=0.03)، به طوری که در چرخش به سمت مخالف دستگاه بیشینه ی فشار دمی بیشتر از سایر وضعیت ها بود. این ارتباط برای مقاومت راه هوایی بیماران نیز وجود داشت به طوری که بیشترین مقاومت راه هوایی در وضعیت چرخش به سمت مخالف دستگاه تهویه مکانیکی بود (جدول ۳).

بحث

یافته های پژوهش کنونی نشان داد که هر گونه تغییر وضعیت بدن در بیماران تحت تهویه مکانیکی میتواند فشار کاف لوله تراشه را افزایش دهد اما بیشترین افزایش فشار در حالت چرخش بیمار به سمت مخالف دستگاه تهویه مکانیکی و کمترین افزایش فشار کاف مربوط به زاویه تخت صفر درجه بود. همچنین در چرخش بیمار به سمت مخالف دستگاه تهویه مکانیکی در بیش از ٢٥ درصد موارد فشار كاف لوله تراشه به فشار بیشتر از ۳۰ سانتی متر آب میرسد و در یک مورد نیز فشار کاف به بیشتر از  ٤٢ سانتی متر آب رسید.

در هیچ وضعیت بدنی ای فشار کاف لوله تراشه به کمتر از ۲۰ سانتی متر آب نرسید. شواهد نشان میدهد که فشار کاف لوله تراشه به فشار بیشتر از ۳۰ سانتی متر آب میتواند سبب اختلال در خون رسانی مخاط تراشه و آسیب تراشه شود. بنابراین در مواردی که بیمار به سمت مخالف دستگاه تهویه مکانیکی چرخانده میشود باید توجه بیشتری به افزایش فشار کاف لوله تراشه داشت.

در سایر مطالعات نیز مشخص شده است که تغییر وضعیت بدن بیمار میتواند فشار کاف لوله تراشه را افزایش دهد، اما این افزایش فشار در پژوهش کنونی نسبت به سایر مطالعات کمتر بوده است. در مطالعه Lizy و همکاران در ٤٠/٦ درصد بیماران تحت تهویه مکانیکی فشار كاف لوله تراشه به دنبال تغییر وضعیت بدنی از ۳۰ سانتی متر آب بیشتر بوده است و دامنه تغییرات برای هر بیمار نیز وسیع بوده است.

علت این امر میتواند مربوط به نوع کاف لوله تراشه و در نظر گرفتن مدت زمان بیشتر برای تثبیت وضعیت بدنی بیمار به دنبال تغییر وضعیت بدن باشد، به طوری که در مطالعه Lizy و همکاران، از لوله تراشه مخروطی استفاده شده است و پس از هر تغییر وضعیت، بلافاصله فشار کاف اندازه گیری شده است. Soleو همکاران، بیان نمودند که تغییرات فشار کاف به دنبال تغییر وضعیت بدن بیمار به احتمال گذار بوده و پس از چند دقیقه به حالت اول خود بر خواهد گشت و ثابت خواهد شد.

Godoy و همکاران، در مطالعه ای با هدف بررسی تاثیر تغییر وضعیت بدن (وضعیت ۳۵ درجه، لترال دکوبیتوس به سمت دستگاه تهویه مکانیکی و لترال دکوبیتوس مخالف دستگاه تهویه مکانیکی) بر فشار کاف لوله تراشه در بیماران تحت تهویه مکانیکی نشان داد که بیشتر بیماران با تغییر وضعیت بدنی از پوزیشن ۳۵ درجه به پوزیشن چرخش به سمت مخالف دستگاه تهویه مکانیکی، مقادیر فشار کاف بالاتر از ۲۲ میلی متر جیوه داشتند که در مقایسه با پوزیشنهای دیگر تفاوت معناداری داشت.

لازم به یادآوری است که در این مطالعه فشار کاف پایه لوله تراشه در شروع مطالعه بر روی ۲۰ سانتی متر آب تنظیم شده بود. پژوهشگر در این مطالعه بیان نمود که تغییر وضعیت بدنی بیمار میتواند تاثیر معناداری فشار كاف لوله تراشه در بیماران تحت تهویه مکانیکی داشته باشد که علت آن به احتمال مربوط به کشیده شدن لوله های رابط تهویه مکانیکی و تغییر در موقعیت مدار تهویه مکانیکی به دنبال چرخش به سمت مخالف دستگاه باشد.

برخی مطالعات نیز علت افزایش فشار کاف لوله تراشه به دنبال تغییر وضعیت بدن بیمار را حرکت گردن و تغییر زاویه گردن (فلکسیون و اکستانسیون) و به دنبال آن جابه جا شدن لوله تراشه مطرح نمودند. در این مطالعه گرچه سعی شد که زاویه گردن در هنگام تغییر وضعیت بدن بیمار در حالت خنثی قرار گیرد و لوله تراشه جابه جا نشود، اما امکان اندازه گیری دقیق زاویه گردن وجود نداشت. به هر حال ممکن است با وجود تلاش برای عدم جابه جایی طولی لوله تراشه به علت چین خوردگی در کاف لوله تراشه فشار آن افزایش یافته باشد.

این شرایط در هنگام چرخش بیمار به پهلو که جابه جایی گردن افزایش می یابد و فشار ناشی از وزن بافتها بر روی تراشه افزایش می یابد بیشتر خواهد بود. Farré و همکاران، جنس لوله تراشه را در ایجاد چین در کاف لوله تراشه و افزایش فشار کاف موثر میداند و اثر این عامل را مستقل از تغییر وضعیت بدن بیمار بیان میکند.

در مطالعه Kim و همکاران، تغییر وضعیت بدنی بیمار با کنترل و اندازه گیری دقیق زاویه گردن انجام شده بود، مشخص گردید که تغییر وضعیت از حالت سوپاین به حالت پرون، فشار کاف لوله تراشه را افزایش میدهد اما علتی را برای این افزایش فشار مطرح نکردند. با توجه به اینکه در این مطالعه گردن در حالت خنثی قرار گرفته و از جابه‌جایی طولی لوله تراشه خودداری شده است.

بنابراین یافته ها نشان دادند که تغییر وضعیت بدنی بیمار به حالت صفر و ٤٥ درجه و چرخاندن بیمار به سمت دستگاه تهویه مکانیکی سبب افزایش چشمگیر در فشار كاف لوله تراشه نمیشود اما چرخاندن بیمار به سمت مخالف دستگاه تهویه مکانیکی به صورت معناداری فشار کاف لوله تراشه را افزایش می دهد و سبب افزایش حداکثر فشار دمی و افزایش مقاومت راه هوایی می شود. به نظر میرسد علت افزایش فشار کاف لوله تراشه در این وضعیت، کشیده شدن رابطهای دستگاه تهویه مکانیکی و لوله تراشه بیمار باشد.

بنابراین توصیه میشود تا حد امکان از قرار گرفتن بیمار در این وضعیت خودداری شود و محل دستگاه تهویه مکانیکی به سمتی که بیمار چرخانده شده است جابه جا شود. در مطالعات محدودی نیز مشخص گردید که به دنبال تغییر وضعیت بیمار فشار کاف لوله تراشه کاهش می یابد. Athiraman و همکاران، در مطالعه خود با هدف بررسی تغییر وضعیت بیماران تحت جراحی اعصاب بر فشار کاف لوله تراشه نشان داد که به دنبال تغییر وضعیت بدن بیمار به حالت پرون و همچنین با اکستانسیون و فلکسیون گردن حین عمل جراحی اعصاب، فشار كاف لوله تراشه به طور معناداری کاهش می یابد.

گرچه مطالعه وی با محدودیتهایی در حجم نمونه، نحوه اندازه گیری فشار کاف لوله تراشه و مدت عمل جراحی مواجه بود اما پژوهشگر علت کاهش فشار کاف را به شل کننده های عضلانی، پایین رفتن لوله تراشه و نشت از محل دریچه بالشتک هوای کاف لوله تراشه مرتبط میداند. در مطالعه Minonishi و همکاران نیز با تغییر پوزیشن از حالت سوپاین پرون فشار کاف لوله تراشه کاهش داشت. به نظر میرسد اکستانسیون گردن به دنبال تغییر وضعیت بیمار و داخل رفتن لوله تراشه عامل اصلی کاهش فشار کاف لوله تراشه در این مطالعات باشد.

در این رابطه Kim و همکاران بیان نمودند که اکستانسیون گردن میتواند فشار کاف لوله تراشه را به کمتر از ۲۰ سانتی متر آب برساند و سبب افزایش خطر آسپیراسیون و نشت هوا شود. در این مطالعه گرچه در بیشتر موارد به دنبال تغییر وضعیت بدنی بیمار، فشار کاف لوله تراشه در محدوده نرمال بود اما این نکته دارای اهمیت است که در شرایط بالینی که فشار کاف لوله تراشه در بسیاری موارد به صورت تخمینی تنظیم میشود، این افزایش فشار میتواند خطرناک باشد در همه مطالعاتی که فشار کاف به صورت تخمینی تنظیم شده است، فشار کاف در محدوده ۳۵-۵۰ سانتی متر آب قرار گرفته است.

استفاده از روشهایی غیر از روش تخمینی همچون روش حداقل حجم انسدادی میتواند در پیشگیری از افزایش غیر معمول فشار کاف پس از جابه جایی بیمار خودداری نماید. یافته های این مطالعه نشان داد که بین مشخصات دموگرافیک بیماران و علایم حیاتی آنها با فشار کاف لوله تراشه در وضعیتهای مختلف ارتباطی وجود ندارد، برخی مطالعات نشان داده اند که تفاوت های آناتومیک همچون اندازه حلقه های غضروفی تراشه که میتواند وابسته به سن باشد بر فشار کاف لوله تراشه تاثیر دارد.

در پژوهش کنونی، بیشتر بیماران مورد مطالعه سن بالای ۵۰ سال داشتند و علایم حیاتی آنها در زمان مطالعه پایدار بود. یافته های این مطالعه نشان داد که تغییر وضعیت بدن بیماران تحت تهویه مکانیکی باعث افزایش فشار کاف لوله تراشه می شود. بیشترین افزایش فشار کاف لوله تراشه به دنبال تغییر وضعیت بیمار به سمت مخالف دستگاه تهویه مکانیکی می باشد. چرخش بیمار به سمت مخالف دستگاه تهویه مکانیکی میتواند سبب شود فشار کاف لوله تراشه در محدوده غیر ایمن قرار گیرد.

اقدامات لازم برای کنترل فشار کاف لوله تراشه با تغییر وضعیت بدن

برای کنترل فشار کاف لوله تراشه با تغییر وضعیت بدن، باید اقدامات زیر انجام شود:

• فشار کاف لوله تراشه باید قبل و بعد از تغییر وضعیت بدن بیمار بررسی شود.

• اگر فشار کاف لوله تراشه قبل از تغییر وضعیت بدن بیمار کمتر از حد مطلوب بود، باید فشار آن قبل از تغییر وضعیت بدن افزایش داده شود.

• اگر فشار کاف لوله تراشه بعد از تغییر وضعیت بدن بیمار بیشتر از حد مطلوب بود، باید فشار آن بعد از تغییر وضعیت بدن کاهش داده شود.

نکات مهم

• فشار کاف لوله تراشه باید به طور منظم در بیماران تحت تهویه مکانیکی کنترل شود.

• تغییر وضعیت بدن می تواند بر فشار کاف لوله تراشه تاثیر بگذارد.

• در بیمارانی که به پهلو خوابیده اند، فشار کاف لوله تراشه باید بیشتر از بیمارانی است که به پشت یا شکم خوابیده اند.

جمع بندی

نتایج این مطالعه ومطالعه ای که توسط محققان دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس انجام شد، فشار کاف لوله تراشه در بیمارانی که در حالت خوابیده به پشت، خوابیده به پهلو و نشسته قرار داشتند، اندازه گیری شد. نتایج این مطالعه نشان می دهد که فشار کاف لوله تراشه در بیمارانی که به پهلو خوابیده اند، بیشتر از بیمارانی است که به پشت یا شکم خوابیده اند. این امر نشان می دهد که تغییر وضعیت بدن می تواند بر فشار کاف لوله تراشه تاثیر بگذارد و باید در هنگام تنظیم فشار کاف لوله تراشه در نظر گرفته شود.

سوالات متداول

1. چرا فشار کاف لوله تراشه در بیمارانی که به پهلو خوابیده اند، بیشتر از بیمارانی است که به پشت یا شکم خوابیده اند؟ دو توضیح ممکن برای این پدیده وجود دارد: 1) وزن بدن: در حالت خوابیده به پهلو، وزن بدن بیمار بر یک طرف راه هوایی وارد می شود. این امر باعث می شود که راه هوایی در سمت وزن بدن به سمت داخل منحرف شود و فضای اطراف لوله تراشه کاهش یابد. در نتیجه، برای جلوگیری از ورود هوا از راه هوایی به ریه ها، فشار کاف لوله تراشه باید بیشتر شود. 2) شل شدن عضلات: در حالت خوابیده به پهلو، عضلات گردن و قفسه سینه شل می شوند. این امر باعث می شود که راه هوایی در سمتی که بیمار به آن خوابیده است، شل تر شود. در نتیجه، برای جلوگیری از ورود هوا از راه هوایی به ریه ها، فشار کاف لوله تراشه باید بیشتر شود.
2. چه عوامل دیگری می توانند بر فشار کاف لوله تراشه تاثیر بگذارند؟ عوامل دیگری که می توانند بر فشار کاف لوله تراشه تاثیر بگذارند عبارتند از: 1) اندازه و شکل لوله تراشه: لوله های تراشه بزرگتر و نازک تر، فشار کاف کمتری نیاز دارند. 2) وضعیت راه هوایی بیمار: راه هوایی های صاف و مستقیم، فشار کاف کمتری نیاز دارند. 3) وضعیت بیمار: بیمارانی که دچار ادم یا تورم هستند، فشار کاف بیشتری نیاز دارند.
3. چه اقداماتی برای کاهش خطرات ناشی از فشار کاف لوله تراشه می توان انجام داد؟ اقداماتی که می توان برای کاهش خطرات ناشی از فشار کاف لوله تراشه انجام داد عبارتند از: 1) فشار کاف لوله تراشه باید به طور منظم کنترل شود. 2) در بیمارانی که به پهلو خوابیده اند، فشار کاف لوله تراشه باید بیشتر از بیمارانی است که به پشت یا شکم خوابیده اند. 3) از لوله های تراشه با اندازه و شکل مناسب استفاده شود. 4) از وضعیت بیمار مراقبت شود.
4. چه علائمی نشان می دهد که فشار کاف لوله تراشه بیش از حد است؟ علائمی که نشان می دهد فشار کاف لوله تراشه بیش از حد است عبارتند از: 1) افزایش مقاومت راه هوایی 2) افزایش فشار داخل قفسه سینه 3) افزایش فشار خون شریانی ریوی 4) افزایش ضربان قلب 5) افزایش تولید سرفه در صورت مشاهده این علائم، باید فشار کاف لوله تراشه کاهش یابد.